|
||||||||
“ Memphis, the Home of Blues, Birthplace of R’n’R and Cradle of Soul… “ Tomislav “Little Pigeon” Goluban is een zanger/muzikant uit Zagorje in de Republika Hrvatska of te wel -als je aardrijkskunde niet zo goed is- uit een land in ZO-Europa, Kroatië. Goluban is op de éérste plaats en al sinds 1997 een blues harpist en, is dit ondertussen ook op elf studio albums. De eerste drie albums nam hij op met de Little Pigeon’s ForHill Blues band. Vanaf 2010 trekt hij ook voor solo werk de studio in. Goluban zoekt zijn inspiratie o.a. bij Sonny Terry, Slim Harpo, Paul Butterfield, Gary Primich en Kim Wilson. In een studio in Tugonica in Hrvatska, Kroatië nam Goluban in 2014 zijn zesde album ‘Blow Junkie’ op, dat hier besproken werd. Zijn negende studio album ‘Velvet Space Love’ feat. Toni Starešinić [2018] (de opvolger van ‘For a Friend & Brother’, feat. Nebosja Buhin [2015]), nam hij op met toetsenman Toni Starešinić en enkele gasten, waaronder Mike Sponza en drummer Igor Vugrek. Het was een instrumentaal album en werd ook hier besproken. We vullen de Rootstime recensies aan met zijn tiende album ‘Chicago Rambler’ dat hij opnam aanvang 2018 in de Joy Ride Studios in (ja!) Chicago met co-producer Eric Noden. Noden was ook de dienstdoende gitarist naast bassist E.G. McDaniel, drummer Kenny “Beedy Eyes” Smith en harmonicaspeler Joe Filisko. Met ‘Chicago Rambler’ werkte Goluban een van zijn punten uit zijn bucket list af. Een album opnemen in en slenteren door blues city Chicago, de stad die zoveel artiesten voortbracht, die hem inspireerden. Dat hij het uitstekend deed hoor je al na de eerste akkoorden. Tomislav Goluban’s elfde studio album ‘Memphis Light’ is nog maar net verschenen. Als co-producer en gitarist koos hij ditmaal voor Jeff Jensen, die ook zijn bandmaten Bill Ruffino (bas) en David Green (drums) mee naar de Ardent Studio’s in Memphis nam. Rick Steff was (op de opener na op alle tracks) de toetsenist. Als gasten vroeg hij slide gitarist Mark Johnson en zanger Vince Johnson. In het achtergrond koor zongen Frahner Joseph, Reba Russell en Daunielle Hill. Tomislav zelf zingt en, op harmonica verspilt hij nergens zijn adem. Hij speelt, terughoudend en nooit overweldigend, precies wat hij moet doen. Niet meer en niet minder. Negen nieuwe nummers en een opvallende (gekende) traditional staan er op de tracklist van zijn nieuwe album. Dat er op een hooizolder ook blues in de lucht kan hangen blijkt uit de opener “Hayloft Blues”. Het is een hill-country-achtig spinsel dat geïnspireerd werd door hardwerkende boeren die, met de hulp van de buren, het in het zongedroogde afgemaaide gras nog met hand en riek de zolder op staken. Als het hooi op zolder lag werd er samen gefeest en gedronken. Wat er daarna in het hooi gebeurde lijkt me universeel, wat de song ook is. “Fun Starts Here” is een slow blues “à la lettre” met knappe zang van Vince Johnson, een bekende inwoner van Memphis. Het is een nummer dat Goluban opdraagt aan alle vrouwen die het vuur doen branden bij de mannen. “Country Bag” is een instrumental, een van de nummers met Mark Johnson op slide gitaar, dat zo kan dienen als soundtrack van een Western. Hoe het voelt om iemand voorgoed te verliezen, probeert Goluban vast te leggen in “Disappear For Good”. De sfeer die opgeroepen wordt en de manier waarop Goluban met zijn mooie basstem zingt, doet me even aan de jonge Leonard Cohen denken. De titelsong vat de dualiteit van Goluban samen als hij het heeft over zijn gevoelens n.a.v. de stad van de muziek. Er is het gevoel van eindelijk in Memphis te kunnen zijn (om deel te nemen aan de IBC) vs. het verlies van een vriend, Buha. De enige cover op het album is “House of the Rising Sun”. Deze traditional is een traditioneel Amerikaans volkslied, vele malen opgenomen en vooral bekend in de versie door The Animals (1964). De oudst gevonden tekst is opgeschreven door William F. Burroughs en gepubliceerd in 1925. Later is het uitgebracht in folk versies door onder meer Joan Baez in 1960, door Nina Simone in 1961 en door Bob Dylan in 1962. In 1969 had de Amerikaanse rockband Frijid Pink er wederom een hit mee, deze versie was veel rauwer dan de andere versies. Oorspronkelijk had het lied meer een bluegrassgeluid, voor het eerst opgenomen door Clarence "Tom" Ashley en Gwen Stanley Foster in 1928 en later door onder meer Woody Guthrie (in 1940) als folkblues. De tekst, althans delen ervan, gaat volgens sommige bronnen terug tot de 16e eeuw en de melodie zou zijn afgeleid van Engelse folk. Sommigen beweren dat het lied gaat over een bordeel in New Orleans dat eigendom is van Marianne LeSoleil Levant, wiens naam in het Frans "de rijzende zon" betekent. Anderen geloven dat het lied gaat over een vrouwengevangenis in New Orleans, waar de hoofdingang van de gevangenis werd beschilderd met de rijzende zon. Hoe dan ook, dit lied heeft de verbeelding van velen en blijkbaar ook Tomislav geïntrigeerd. “Spirit Will Never Get Old” schreef Goluban ter nagedachtenis aan een grootvader, die nooit heeft gegeven wat andere mensen dachten. Hij leefde zijn leven op zijn eigen manier in zijn eigen wereld. Alles wat hij bezat, maakte hij met zijn eigen twee handen. Hoewel hij niet echt een voorbeeld van een familieman was, was hij een wijze, moedige en eerlijke man. “Party Time Blues” is een opgewekt nummer. Licht en grappig, inclusief de kater en het geheugenverlies van de dag erna. Tomislav verwerkte wat een vriendin hem vertelde in “Woman Needs a Man” (een duet met Johnson) en de afsluiter, “Can I Be What I Want” is een nummer dat gaat over het nooit eindigend misverstand over hoe een relatie moet zijn volgens mannen versus vrouwen. Deze relaties worden soms te bindend en beperken de grenzen van de eigen vrijheid of persoonlijkheid. Soms kan het vinden van de juiste balans moeilijk zijn en te veel controle leidt vaak tot te weinig liefde. Voor Tomislav Goluban kent de wereld, als het om muziek gaat, geen grenzen. Ditmaal was de bestemming de “Home of the Blues”, Memphis, TN, om er o.a. zijn album ‘Memphis Light’ op te nemen. Het resultaat mag er zijn, want Goluban weet hoe hij de dingen subtiel moet brengen, zonder dat de essentie of de gevoelens verloren gaan. Dit is m.i. waar het in Blues omgaat. “ For Tomislav Goluban, the world knows no boundaries when it comes to music. This time the destination was the "Home of the Blues", Memphis, TN, to record his album ‘Memphis Light’. The result is excellent, because Tomislav knows how to bring things subtly, restrained and never overwhelming, without losing the essence or the feelings. This is where Blues is about… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Tomislav Goluban:
|
||||||||
|
||||||||
.jpg)
